“ไหงมาฝึกงานคนเดียวน่ะโด่ง แถมมาซะไกลถึงเชียงใหม่เลย”
“เรื่องมันยาวครับอาจารย์”
เออ งั้นไม่ต้องเล่า เอ้ย ไม่ใช่ ฮ่าๆๆ จริงๆ ก็เล่าแหละ และยาวจริงๆ เอาเป็นว่าถ้าน้องคนไหนอยากรู้ก็ไปถามพี่โด่งเอาเองนะ อิอิ
ส่วนการทำงานที่นี่ก็ดีดี๊ดี โด่งบอกว่าไม่มีปัญหาอะไรเลย ทำงานอยู่ Reservation ลงข้อมูลการจองใน Fidelio ทั้งวัน แต่พี่ๆ ทุกคนใจดี เหนื่อยก็ออกมาเดินพัก คุยกับคนโน้นคนนี้ หลังปีใหม่ไปพี่เขาว่าจะให้เริ่มฝึกด้านหน้า ก็จะได้คุยกับลูกค้ามากขึ้น
“พี่ๆ เขาสอนงานดีมากครับอาจารย์ แต่ก็ต้องระเอียดรอบคอบสุดๆ” โด่งว่า … ซึ่งก็แน่นอน เพราะการจองทุกครั้งคือรายได้ ถ้าลงวันลงห้องผิดไป ก็สร้างความเสียหาย และอาจจะทำให้วุ่นวายสุดๆ ได้เลยล่ะ
“เคยลงข้อมูลผิดบ้างมั้ยน่ะ” ผมถามโด่งกลับไป
“มี 2 ครั้งครับอาจารย์ แต่พี่เขามาตรวจสอบเห็นก็แก้ไขให้”
นอกจากนั้น พี่ๆ ก็ชมว่าโด่งขยัน ทำงานดี มีความรับผิดชอบ และด้วยความที่พนักงานโรงแรมนี้ทั้งหมดเป็นคนในพื้นที่ ไม่ค่อยมีนักศึกษาฝึกงานเท่าไหร่ พอรู้ว่ามาจากบุรีรัมย์ ก็ถามกันทุกคนว่าทำไมมาไกลจัง คือโด่งกลายเป็นของแปลก ประมาณหลินปิงหลินฮุ่ย ที่พี่ๆ ทุกแผนกให้ความเอ็นดู ฮ่าๆๆ
น้องๆ คนไหนอยากจะมาฝึกงานที่นี่ พี่โด่งก็แนะนำนะ แต่ว่าต้องซัพพอร์ทค่าใช้จ่ายตัวเองได้ เพราะที่นี่ไม่มีเงินเดือนหรือที่พักให้ (โด่งเช่าหอเดือนละ 2,500 ค่าน้ำค่าไฟต่างหาก เช่ามอไซด์เดือนละ 3,000) ส่วนอาหารมีให้กินทุกมื้อ ชุดพนักงานมีให้ (แต่กรณีของโด่งที่ต้องใส่ชุดนักศึกษาเพราะชุดพนักงานเล็กไป ใส่ไม่ได้ หรือไอ้โด่งมันตัวใหญ่ก็ไม่รู้นะ ฮ่าๆๆ) นอกจากนั้น โรงแรมก็อยู่ใจกลางเมือง ถนนคนเดินอยู่ใกล้ๆ เดินไปช็อปได้สบายๆ เล๊ย ^^
อ.นรินทร์ เจตธำรง รายงาน 12/12/66